Bugün bir arkadaşımlar derin sohbetlere daldık… Hayatımıza girenler, çıkanlar ya da çıkarttıklarımız…
Ne kadar çok insanı silmişim ve ne kadar halsizim yenileri için çaba gösterip, olduramayıp, yeniden silmekten… Telefon defterimde maksimum on insan vardır devamlı konuştuğum. en az 50 kişiyle yıllardır konuşmamışımdır. Peki neden durur bu kadar insan hala telefonumda? Msn listemdeki ka kişiyle düzenli sohbet ediyorum da yüzlerce insan duruyor hala? “Hımmm kimler online?” dedikten sonra aslında kimlerin online olduğuyla ilgilenmiyorsam ne diye barındırıyorum bu insanları?
Öğrendiğim bir şey var ki hayatta, seni yargılamayan, senin yargılamadığın, hatanı yüzüne söyleyen ama ssan hep destek olan 3-5 kişiden fazlası çok da gerekli değil… Kimsenin lise düzeyi tavırlarıyla uğraşmak zorunda değil insan… Biz o dönemleri atlattık.. Büyüdük, olgunlaştık.. Hamları yanımıza alıp pişirmeye çalışmanın çok da bir anlamı yok… Onları pişirirken helak olmanınsa ulvi bir amaç olduğunu hiç sanmıyorum 🙂
Şimdi oturup bütün telefon rehberimi düzenlesem, onlarcasını silsem daha iyi hisseder miyim kendimi bilmiyorum… Eskinin çöpçülerindenim ben… “Bi gün lazım olur dursun” diyenlerdenim, arkadaşlarımla geçirdiğim güzel günün anısına peçeteye not düşüp saklamışlığım, biletleri, hediyeleri, mektupları atamamışlığım vardır. Şimdi Lazım olmayacağını bildiğim bu numaraları ne diye taşıyorum acaba?
Anılar da bir yere kadar di mi ama? 🙂
http://fortunerecords.se/artister/sjal-plus-balklanningar/
http://dotank.se/sjal-plus-balklanningar-online/
http://www.graviz.se/en/2015/01/12/fishtail-balklanningar/
http://www.sporthyra.se/skuldra-balklanning-finns/
1 Aralık 2009 – Şehnaz Baykuş
Yorum Yok